Sosobatan anu sajati 

Sastra Tulisan - Dicaritakeun di hiji lembur anu asri jeung teunang, aya dua budak anu salawasna babarengan, ngarana Cecep jeung Aceng. Cecep teh mamgrupakeun hiji anak juragan anu paling beunghar di lembur, imahna gede, mobilna aya tilu, jeung hirupna ge leuwih ti cukup. Sedengkeun Aceng, anak ti kulawarga nu saukur sederhana. Bapana boga pagawean ngan saukur hirup tina tani anu leutik, ari indungna mah ngan biasa dagang di pasar. Sanajan kitu, Aceng teu kungsi ngarasakeun siga anu beda. Cecep teu pernah ngarasa reueus ku kabogaana, jeung Aceng teu pernah ngarasa handap kusabab kahirupanana nu pas-pasan.

Ti leuleutik keneh, Cecep jeung Aceng sok maen babarengan. Cecep sering mawa Aceng ka imahna pikeun makan bareng, jeung sabalikna, Aceng sok ngawanikeun mawa Cecep ka sawah tempat bapana ngagarap tegalan. Maranehna ngabogaan dunya nu beda, tapi justru ti dinya persahabatan maranehna jadi kuat.

"Cecep, ari maneh teu era babarengan jeung kuring anu teu boga nanaon?" tanya Aceng hiji poe, waktu maranehna keur di sisi leuwi, melangkeun lauk.

Baca juga : 

1. Cerpen Sunda Sangsara tapi bagja

2. Cerpen Sunda Kahirupan teu salilana pait

Cecep ngageleng bari mesem. "Aceng, hartina babaturan teh lain ku beunghar atawa miskin, tapi kumaha urang babarengan terus. Mun maneh miskin, kuring masih bakal jadi babaturan maneh. Teu nanaon."

Kecap-kecap Cecep eta nyuntikkeun sumanget ka Aceng. Maranehna teras tumbuh jeung silih jaga. Cecep ngarasa keur boga sobat anu ikhlas, ari Aceng terus-terusan narik mangpaat tina nasihat jeung semangat anu sok disumbangkeun ku Cecep.

Mangtaun-taun, hirup terus lumampah. Cecep teras neruskeun usaha kulawargana, sedengkeun Aceng milarian rejeki sanajan kondisi kahirupanana sempet kaciut. Tapi Aceng teu kungsi nyerah. Ku cecep, Aceng sering dirojong dina sagala hal, malah sok dihulagkeun dana ti usaha kulawarga Cecep.

Aceng, nu ti leutik boga impian ngadegkeun usaha sorangan, ahirna sukses oge. Anjeunna ngamimitian usaha sapatu anu leutik, tapi ku kasabaran, usaha eta mimiti mekar. Aceng nu samemehna henteu dipikawanoh ku loba jalma, ayeuna jadi juragan sapatu anu berhasil.

Hiji poe, dina kaayaan anu geus beda, Aceng datang ka imah Cecep. "Cecep, hatur nuhun kana sagala bantuan maneh. Mun teu aya maneh, bisa jadi kuring moal sakumaha ieu ayeuna."

Cecep nyengir bari nepuk taktak Aceng. "Ah, atuh geus kudu kitu. Persahabatan teh moal robah ku duit, Aceng. Maneh sukses teh bukti yen maneh ge bisa ngaleuwihan sagala hal anu kungsi jadi kakurangan. Abdi bangga ku maneh."

Aceng mesem, sadar yen sanajan ayeuna manehna geus bisa disebut beunghar, persahabatan jeung Cecep teu pernah robah. Cecep tetep sobat anu salawasna aya, ti mimiti maranehna maen di sisi leuwi, nepi ka ayeuna maranehna sarua berhasil dina kahirupan.

Persahabatan Cecep jeung Aceng terus jadi conto di lembur eta. Maranehna ngajarkeun yen beunghar jeung miskin lain halangan pikeun silih jaga. Hartina sahabat sejati teh aya dina kahadean hatena, lain dina harta nu dipiboga. (Esbe)